Albanski jezik (alb. gjuha shqipe) je indoevropski jezik, koji sam predstavlja jednu granu ove porodice jezika. Tokom istorije,
albanski jezik je usvajao reči iz niza stranih jezika: latinskog, slovenskih jezika, turskog, starogrčkog, italijanskog i drugih
jezika. Albanski jezik je u dalekoj vezi sa slovenskim i baltičkim jezicima. Pretpostavlja se da njime govori oko 5.4 milona
ljudi, od toga 3 miliona u Albaniji, a ostali su na Kosovu i Metohiji (autonomna pokrajina na jugu Srbije), u Makedoniji, Crnoj
Gori, severozapadnoj Grčkoj, južnoj Italiji (emigracija iz 15. veka) i dijaspori. Albanski jezik ima dva dijalekta: dijalekat Gega,
severno od reke Škumbe, i dijalekat Toska, južno od ove reke. Dijalekt Toske je zvanični jezik Albanije. Na Kosovu i Metohiji
se sve do 1972. godine kao književni albanski jezik koristio dijalekat Gega. Njime su štampane knjige, novine, učio se
zvanično u školi. Te godine je u Prištini održan skup albanskih lingvista iz Albanije i sa Kosova i Metohije na kome je
dogovoreno da se albanski književni jezik unificira. Od tada je i na Kosovu i Metohiji službeni i književni jezik dijalekat Toska,
kao što je u Albaniji. Albanski jezik ima mnoge zajedničke osobine sa drugim jezicima Balkana. Standard za pisani albanski
jezik je usvojen 1908. godine i zasniva se na latiničnom alfabetu.