Sudski tumač za hebrejski jezik Novi Beograd

Hebrejski jezik, hibru ili ivrit je semitski jezik afro-azijatske porodice jezika kojim govori 5,3 miliona ljudi, uglavnom u Izraelu, delovima palestinskih teritorija, SAD i u jevrejskim zajednicama širom sveta. Koren potiče od klasičnog hebrejskog jezika, koji je korišćen pri pisanju Starog zaveta pre 3300 godina. Jevreji su za njega koristili izraz לשון הקודש Lashon ha-Qodesh („Sveti jezik“), jer su njime pisane svete knjige. Većina lingvista se slaže da je klasični jevrejski počeo nestajati pošto je vavilonski kralj uništio Jerusalim 607. p. n. e. godine (prvo uništenje Jerusalima), a nasleđivao ga je mišnajski hebrejski i lokalne verzije aramejskog jezika. Smatra se da je oko 200. godine, kada se jevrejsko stanovništvo Judeje pod rimskom vladavinom počelo smanjivati, hebrejski u potpunosti iščezao iz svakodnevnog govora, ali je ostao u upotrebi kao pisani jezik kroz vekove. Njime su pisani ne samo verski, nego i svetovni tekstovi kao što su pisma, poslovni ugovori, naučni i filozofski spisi, poezija itd. Jevrejski je ponovno ušao u svakodnevni govor krajem 19. i početkom 20. veka kao moderni hebrejski jezik, koji je nasledio srednjovekovni hebrejski. To je bila posledica nastojanja da se Jevreji prikažu kao moderna nacija, što nije bilo lako postići uz celi niz jezika - arapski, judezmo (ladino), jidiš, ruski i drugi jezici kojima su se koristile različite jevrejske zajednice u svetu. Moderni hebrejski je godine 1921. postao službeni jezik u britanskom mandatu Palestine, a nakon toga i službeni jezik države Izrael.