Persijskije službeni jezik Irana, Tadžikistana i Avganistana. Jezik se naziva farsi u Iranu i Avganistanu; parsi je staro ime koje
je potisnuto, jer simbol za p ne postoji u arapskom jeziku; tadžički (narečje Centralne Azije) ili dari (ime jezika u
Avganistanu). Iranski jezici, među kojima je persijski, pripadaju porodici indoevropskih jezika. Istorija iranskih jezika
započinje još u sedmom veku pre nove ere. Persijski je najznačajniji u grupi iranskih jezika i jedini za koga je, na osnovu
pismenih spomenika, dokazano da je postojao kao stari jezik srednjeg doba i savremeni jezik. Kao indoevropski jezik,
persijski ima određenih sličnosti sa ostalim jezicima iz indoevropske porodice, a naročito sa slovenskim jezicima pogotovo na
sintaksičkom planu. Takođe, postoje mnoge sličnosti iranskih jezika, pa i farsija, sa južnoslovenskim jezicima.Persijski jezik je
u svom razvoju imao tri glavna perioda: stari persijski jezik (jezik Aveste i Darijevih natpisa), srednji persijski jezik (pahlavi) i
novi persijski jezik, ili samo persijski. On datira od momenta prihvatanja arapskog alfabeta oko 650. godine n. e., kada je, u
vreme otpočinjanja islamskog uticaja, poprimio veliki broj arapskih reči, postajući izvanredno bogat jezik. Persijski jezik je
pretrpeo tako male promene u toku celog poslednjeg milenijuma, da obrazovan Iranac može čitati rukopise sačinjene
vekovima unazad bez posebnih teškoća.