Norveški jezik (norveški: norsk /nošk/) je severnogermanski jezik indo-evropskog porekla koji se pretežno govori u Norveškoj. Jezik govori oko 4,5 miliona ljudi u Norveškoj i oko milion ljudi van Norveške. Norveški jezik postoji u dve službene pisane varijante: književni jezik (norveški: bokmål) i novonorveški (norveški: nynorsk). Osobe koje govore švedski i norveški obično razumiju jedni druge bez većih problema. Ovo važi u malo manjoj meri i za osobe koje govore danski i norveški. Pisana književna varijanta norveškog je skoro identična pisanom danskom. Norveški jezik vuče svoje poreklo iz severnogermanskog jezika (takođe poznat i pod imenima skandinavski i nordijski) koji se govorio na prostoru Skandinavskog poluostrva u prvih hiljadu godina nove ere. Skandinavski jezik se danas može videti u formi runa na prostoru čitave Skandinavije. Ovaj jezik se vremenom podelio na dve podgrupe zapadnonordijski i istočnonordijski. Iz zapadnonordijskog su se s vremenom razvili norveški, islandski i farski dok su se iz istočnonordijskog razvili švedski i danski.