Registruj se
Prijavi se
Državne osnovne škole Zemun
Odlukom SO Zemun, na predlog Svetozara Papića, načelnika
za prosvetu, kulturu i fizičku kulturu, škola septembra 1962.
godine dobija ime po narodnom heroju Lazaru Savatiću Metalcu. Lazar Savatić je rođen 24.
maja 1914.godine u Rumi, od oca Petra i majke Ivanke, u radničkoj porodici.
Osnovnu i zanatsku školu završava u rodnom mestu.
Postaje bravarsko- mehaničarski radnik i radi u Rumi, Novom Sadu, a zatim, od 1937.godine, u Zemunu, u fabrici aviona "Zmaj" i "Ikarus".
Rano se uključuje u sindikalni pokret i organizuje štrajkove zbog kojih doživljava progone. U NOP-u je od jula 1941.godine.
Marta 1943.godine deluje u udarnoj ilegalnoj zemunskoj grupi koja oslobađa Zemun od nekoliko poznatih izdajnika i zlikovaca.
Novembra 1943.
godine odlazi na slobodnu teritoriju u partizane, u Drugi sremski odred.
Ubrzo postaje obaveštajni oficir u Šestoj vojvođanskoj brigadi.
Poseban istorijski podvig čini kada u ličnom vozaču legendarnog komandanta Koste Nađa prepoznaje ubačenog ustaškog agenta iz Zemuna, a koji je uspeo da u istom automobilu prevozi Josipa Broza Tita, vrhovonog komandanta NOV Jugoslavije. Posle oslobođenja nastavlja odgovornu i tešku aktivnost u organima zaštite, odnosno bezbednosti naroda i države. Umire 26.
jula 1950.godine u Novom Sadu, u trideset i šestoj godini, od rana zadobijenih u obračunu sa neprijateljima koji su se skrivali u Vojvodini.
Proglašen je za narodnog heroja 2.
oktobra 1953.godine.
Njegovo ime danas nosi i jedna ulica u zemunskom naselju "Marija Bursać". U školi se nalazi bista narodnog heroja Lazara Savatića, vajarsko delo Aleksandra Đorđevića, profesora likovne kulture, a u biblioteci je monografija, urađena kao poklon školi od učenika VIII razreda iz generacije 1985.godine.
Sve do 1.
septembra 1970.godine škola je organizovana i radi poludnevno, u dve smene.
Od tada sa svim učenicima vaspitno-obrazovni rad je zasnovan na principima celodnevnog rada, kao i u još osam škola u Beogradu.
Osnovni cilj i smisao celodnevnog rada sa učenicima je socijalno, pedagoško i životno reagovanje na potrebe porodica u kojima su oba roditelja u radnom odnosu, kao i nastojanje da se stvore istinski uslovi za demokratizaciju obrazovanja, to jest da uspeh učenika što manje zavisi od socijalnog statusa i društvene moći roditelja.
Učenici su u školi od 8,00 do 16,00 časova, odnosno od 5,30 do 18,00 časova kada to zahteva radno vreme roditelja.
Pedagoška organizacija se programski i didaktičko-metodički obogaćuje novim vidovima rada sa učenicima: samostalnim radom učenika (četiri časa nedeljno u mlađim, odnosno šest časova nedeljno u starijim razredima) kojim se zamenjuju domaći zadaci iz poludnevne škole, zatim aktivnostima u slobodnom vremenu (jutarnjem, podnevnom i poslepodnevnom), zdravstvenim vaspitanjem i ishranom učenika koja učenicima nudi tri obroka (doručak, užinu i ručak).
Posebno obogaćivanje čini uvođenje engleskog jezika od prvog razreda, i to sa šest časova nedeljno.
Prve godine celodnevnog rada teku uz velike napore i sa mnogim otporima.
Stručna pomoć sa strane nije dovoljna za razrešavanje brojnih organizacionih problema.
Međutim, ogromna materijalna stimulacija ne izostaje, što omogućuje da nagrađđivanje rada i rezultata rada bude u funkciji unapređivanja vaspitno-obrazovne prakse i sticanja sopstvenih iskustava.
Radnici ove škole imaju i za 20% veći lični dohodak u poređenju sa zaposlenim u poludnevnim školama.
Nastale ekonomske teškoće, transformacije interesnog organizovanja, slaba koordinacija među prosvetnim činiocima, izraženi subjektivizam odgovornih pojedinaca i drugi problemi dovode rad celodnevnih škola u krizu.
Naglo se ukidaju stimulacije svih vrsta i postižu gašenje celodnevnih odeljenja u starijim razredima.
Na početku školske 1987/88.godine celodnevno rade samo učenici mlađih razreda, jer je u starijim ukinut u dve prethodne školske godine.
Od školske 1989/90.godine celodnevno rade samo učenici I i II razreda.
Ipak, ostaje činjenica da su se iskustva ove škole i drugih celodnevnih škola u Beogradu svestrano širila u Sloveniji, u kojoj su sve škole organizovane celodnevno. Ni u jednom zapisniku ili izveštaju prosvetnih inspektora, prosvetnih savetnika i školskih nadzornika, koji su do sada pratili rad ove škole, ne može se naći ozbiljnija primedba niti predlog mera u vezi sa ukupnom pedagoškom organizacijom života i rada škole, čak naprotiv.
NAGRADE I PRIZNANJA. Među brojnim nagradama i društvenim priznanjima školi posebno mesto imaju: Plaketa SUBNOR-a Jugoslavije, Oktobarska nagrada Beograda "Dositej Obradović", Plaketa Skupštine grada Beodgrada, Oktobarska nagrada Zemuna "22.
oktobar", Plaketa "Najbolji pionirski odred Beograda", Plaketa SUBNOR-a Zemuna, Statua "Kurir Jovica" najveće savezno priznanje za rad pionirskog odreda, Savezna plaketa "Boris Kidrič", Svetosavska nagrada ministarstva proosvete, Orden svetog Save SPC, Vukova nagrada KPZ, Sretenjsko odlikovanje predsednika RS i na desetine pehara i plaketa, diploma i priznanja, smeštenih u vitrinama škole da svedoče o postignutom i društveno priznatom u vaspitno-obrazovnom radu škole. Japanska televizija snima sedam časova, jedan radni dan škole i prikazuje ga u svojoj emisiji "Učitelji sveta" i na taj način predstavljajući jugoslovensku osnovnu školu. Škola je više od tri stotine puta domaćin gostima iz svih krajeva stare i nove Jugoslavije, najviše iz Slovenije i iz mnogih država sveta (bivšeg SSSR-a, Poljske, Češke, Slovačke, Mađarske, Švedske, Norveške, Holandije, Nemačke, Francuske, Bugarske, Španije, Grčke, Alžira, Izraela, Južne Afrike, Australije, SAD, Argentine i Engleske).
Svi oni dolaze da se upoznaju sa organizacijom vaspitno- obrazovnog rada i postignutim u radu. Rad škole i njeni rezultati prikazuju se u dnevnoj štampi, stručnoj i pedagoškoj štampi, u radio i televizijskim emisijama, i to više puta i u različitim prilikama. Zavod za unapređivanje vaspitanja i obrazovanja Beograda dostavlja godišnji program rada škole, kao ugledni model, svim školama Beograda, a pedagoški časopisi ga objavljuju četiri puta.
Isto se čini i sa pravilnikom o nagrađivanju prema radu i rezultatima rada, na predlog sindikalnih organa Beograda. U školi hospituju studenti Pedagoške akademije za obrazovanje učitelja, Više pedagoške škole za ekonomiku domaćinstva i Više pedagoške škole u Beogradu, a u novije vreme studenti Filosofskog fakulteta - grupa za istoriju i psihologiju, Učiteljskog fakulteta i Više medicinske škole u Zemunu. Značajno priznanje škola, i to u četrdesetogodišnjici uspešnog rada, dobija od Ministarstva prosvete, koju je na osnovu rezultata sa klasifikacionih i prijemnih ispita proglasilo za najuspešniju školu na teritoriji Republike Srbije.
godine dobija ime po narodnom heroju Lazaru Savatiću Metalcu. Lazar Savatić je rođen 24.
maja 1914.godine u Rumi, od oca Petra i majke Ivanke, u radničkoj porodici.
Osnovnu i zanatsku školu završava u rodnom mestu.
Postaje bravarsko- mehaničarski radnik i radi u Rumi, Novom Sadu, a zatim, od 1937.godine, u Zemunu, u fabrici aviona "Zmaj" i "Ikarus".
Rano se uključuje u sindikalni pokret i organizuje štrajkove zbog kojih doživljava progone. U NOP-u je od jula 1941.godine.
Marta 1943.godine deluje u udarnoj ilegalnoj zemunskoj grupi koja oslobađa Zemun od nekoliko poznatih izdajnika i zlikovaca.
Novembra 1943.
godine odlazi na slobodnu teritoriju u partizane, u Drugi sremski odred.
Ubrzo postaje obaveštajni oficir u Šestoj vojvođanskoj brigadi.
Poseban istorijski podvig čini kada u ličnom vozaču legendarnog komandanta Koste Nađa prepoznaje ubačenog ustaškog agenta iz Zemuna, a koji je uspeo da u istom automobilu prevozi Josipa Broza Tita, vrhovonog komandanta NOV Jugoslavije. Posle oslobođenja nastavlja odgovornu i tešku aktivnost u organima zaštite, odnosno bezbednosti naroda i države. Umire 26.
jula 1950.godine u Novom Sadu, u trideset i šestoj godini, od rana zadobijenih u obračunu sa neprijateljima koji su se skrivali u Vojvodini.
Proglašen je za narodnog heroja 2.
oktobra 1953.godine.
Njegovo ime danas nosi i jedna ulica u zemunskom naselju "Marija Bursać". U školi se nalazi bista narodnog heroja Lazara Savatića, vajarsko delo Aleksandra Đorđevića, profesora likovne kulture, a u biblioteci je monografija, urađena kao poklon školi od učenika VIII razreda iz generacije 1985.godine.
Sve do 1.
septembra 1970.godine škola je organizovana i radi poludnevno, u dve smene.
Od tada sa svim učenicima vaspitno-obrazovni rad je zasnovan na principima celodnevnog rada, kao i u još osam škola u Beogradu.
Osnovni cilj i smisao celodnevnog rada sa učenicima je socijalno, pedagoško i životno reagovanje na potrebe porodica u kojima su oba roditelja u radnom odnosu, kao i nastojanje da se stvore istinski uslovi za demokratizaciju obrazovanja, to jest da uspeh učenika što manje zavisi od socijalnog statusa i društvene moći roditelja.
Učenici su u školi od 8,00 do 16,00 časova, odnosno od 5,30 do 18,00 časova kada to zahteva radno vreme roditelja.
Pedagoška organizacija se programski i didaktičko-metodički obogaćuje novim vidovima rada sa učenicima: samostalnim radom učenika (četiri časa nedeljno u mlađim, odnosno šest časova nedeljno u starijim razredima) kojim se zamenjuju domaći zadaci iz poludnevne škole, zatim aktivnostima u slobodnom vremenu (jutarnjem, podnevnom i poslepodnevnom), zdravstvenim vaspitanjem i ishranom učenika koja učenicima nudi tri obroka (doručak, užinu i ručak).
Posebno obogaćivanje čini uvođenje engleskog jezika od prvog razreda, i to sa šest časova nedeljno.
Prve godine celodnevnog rada teku uz velike napore i sa mnogim otporima.
Stručna pomoć sa strane nije dovoljna za razrešavanje brojnih organizacionih problema.
Međutim, ogromna materijalna stimulacija ne izostaje, što omogućuje da nagrađđivanje rada i rezultata rada bude u funkciji unapređivanja vaspitno-obrazovne prakse i sticanja sopstvenih iskustava.
Radnici ove škole imaju i za 20% veći lični dohodak u poređenju sa zaposlenim u poludnevnim školama.
Nastale ekonomske teškoće, transformacije interesnog organizovanja, slaba koordinacija među prosvetnim činiocima, izraženi subjektivizam odgovornih pojedinaca i drugi problemi dovode rad celodnevnih škola u krizu.
Naglo se ukidaju stimulacije svih vrsta i postižu gašenje celodnevnih odeljenja u starijim razredima.
Na početku školske 1987/88.godine celodnevno rade samo učenici mlađih razreda, jer je u starijim ukinut u dve prethodne školske godine.
Od školske 1989/90.godine celodnevno rade samo učenici I i II razreda.
Ipak, ostaje činjenica da su se iskustva ove škole i drugih celodnevnih škola u Beogradu svestrano širila u Sloveniji, u kojoj su sve škole organizovane celodnevno. Ni u jednom zapisniku ili izveštaju prosvetnih inspektora, prosvetnih savetnika i školskih nadzornika, koji su do sada pratili rad ove škole, ne može se naći ozbiljnija primedba niti predlog mera u vezi sa ukupnom pedagoškom organizacijom života i rada škole, čak naprotiv.
NAGRADE I PRIZNANJA. Među brojnim nagradama i društvenim priznanjima školi posebno mesto imaju: Plaketa SUBNOR-a Jugoslavije, Oktobarska nagrada Beograda "Dositej Obradović", Plaketa Skupštine grada Beodgrada, Oktobarska nagrada Zemuna "22.
oktobar", Plaketa "Najbolji pionirski odred Beograda", Plaketa SUBNOR-a Zemuna, Statua "Kurir Jovica" najveće savezno priznanje za rad pionirskog odreda, Savezna plaketa "Boris Kidrič", Svetosavska nagrada ministarstva proosvete, Orden svetog Save SPC, Vukova nagrada KPZ, Sretenjsko odlikovanje predsednika RS i na desetine pehara i plaketa, diploma i priznanja, smeštenih u vitrinama škole da svedoče o postignutom i društveno priznatom u vaspitno-obrazovnom radu škole. Japanska televizija snima sedam časova, jedan radni dan škole i prikazuje ga u svojoj emisiji "Učitelji sveta" i na taj način predstavljajući jugoslovensku osnovnu školu. Škola je više od tri stotine puta domaćin gostima iz svih krajeva stare i nove Jugoslavije, najviše iz Slovenije i iz mnogih država sveta (bivšeg SSSR-a, Poljske, Češke, Slovačke, Mađarske, Švedske, Norveške, Holandije, Nemačke, Francuske, Bugarske, Španije, Grčke, Alžira, Izraela, Južne Afrike, Australije, SAD, Argentine i Engleske).
Svi oni dolaze da se upoznaju sa organizacijom vaspitno- obrazovnog rada i postignutim u radu. Rad škole i njeni rezultati prikazuju se u dnevnoj štampi, stručnoj i pedagoškoj štampi, u radio i televizijskim emisijama, i to više puta i u različitim prilikama. Zavod za unapređivanje vaspitanja i obrazovanja Beograda dostavlja godišnji program rada škole, kao ugledni model, svim školama Beograda, a pedagoški časopisi ga objavljuju četiri puta.
Isto se čini i sa pravilnikom o nagrađivanju prema radu i rezultatima rada, na predlog sindikalnih organa Beograda. U školi hospituju studenti Pedagoške akademije za obrazovanje učitelja, Više pedagoške škole za ekonomiku domaćinstva i Više pedagoške škole u Beogradu, a u novije vreme studenti Filosofskog fakulteta - grupa za istoriju i psihologiju, Učiteljskog fakulteta i Više medicinske škole u Zemunu. Značajno priznanje škola, i to u četrdesetogodišnjici uspešnog rada, dobija od Ministarstva prosvete, koju je na osnovu rezultata sa klasifikacionih i prijemnih ispita proglasilo za najuspešniju školu na teritoriji Republike Srbije.
